Schemat układu klimatyzacji
1 - sprężarka; 2 - kondensator; 3 - parownik; 4 - bateria; 5 - ekspansja zgrubna (rura wydechowa); 6 - zawór obejściowy; A - ciekły czynnik chłodniczy; B - suszarka; C - kanał do odprowadzania wycieku oleju.
Jednostki funkcjonalne układu klimatyzacji
A - przewód tłoczny - gorący, para pod wysokim ciśnieniem; B - przepływ czynnika chłodniczego; C - linia ssąca - zimna, para pod niskim ciśnieniem; D - rurociąg cieczy - ciepły, płynny pod wysokim ciśnieniem; E - armatura robocza strony wysokiego ciśnienia; F - armatura robocza strony niskiego ciśnienia; 1 - sprężarka; 2 - kondensator; 3 - parownik; 4 - bateria; 5 - rurka rozprężna - wyjście; 6 - zawór obejściowy; 7 - przełącznik niskiego ciśnienia.
Cykl pracy
Cyrkulacja czynnika chłodniczego odbywa się zgodnie ze standardowym schematem. Sprężarka pompuje opary czynnika chłodniczego do skraplacza, gdzie skrapla się i oddaje ciepło do ścianek skraplacza. Ze skraplacza ciekły czynnik chłodniczy wpływa do zbiornika, skąd wchodzi do parownika pod działaniem podciśnienia wytwarzanego przez sprężarkę. Odparowując czynnik chłodniczy obniża temperaturę ścianek parownika. Para czynnika chłodniczego jest zawracana do sprężarki. Przepływ czynnika chłodniczego przez parownik jest kontrolowany przez zawór rozprężny umieszczony w korpusie parownika.
Kontrola temperatury
Sprężarka pracuje w trybie przerywanym, utrzymując temperaturę parownika w określonym zakresie. Gdy temperatura spadnie poniżej ustawionej wartości, termostat zatrzymuje sprężarkę. Gdy temperatura wzrośnie, termostat ponownie włączy sprężarkę.